IONOSEP

Obecnie jedynym krajowym producentem urządzeń tego typu jest firma RECMAN  –  technika laboratoryjna Ostrawa, która powstała w 1991 roku na bazie produkcji dodatkowej JZD ODRA z siedzibą w Krmelíně, gdzie od roku 1986 do 1991 były produkowane analizatory izotachoforetyczne pod marką AGROFOR. Urządzeń tych wyprodukowano kilkaset egzemplarzy i wiele z nich pracuje do dziś. W 1990 r. jednocześnie z produkcją AEROFOR-ów rozpoczęto współpracę z doc.  inż. F. Kvasničką CSc, z Wyższej Szkoły Chemiczno-Technologicznej (VŠCHT) w Pradze przy tworzeniu nowego, sterowanego komputerowo, automatycznego analizatora oznaczonego nazwą IONOSEP 900.1. Dzięki dostępności cenowej i minimalnej awaryjności wiele tego typu analizatorów pracuje w kraju i za granicą w zakładach produkcyjnych, instytutach badawczych, wyższych uczelniach i szkołach średnich. W ramach unowocześniania produkcji w 1996 r, rozpoczęliśmy razem z Wyższą Szkołą Chemiczno-Technologiczną w Pradze, Uniwersytetem Karola w Pradze, Instytutem Badawczym Odżywiania Zwierząt Ostrawa, MAE Elektronika Ostrawa i słowacką firmę programistyczną KasComp Bratysława, tworzenie nowego urządzenia z automatycznym podajnikiem próbek. Znaczącą innowacją było zastosowanie wysokoczęstotliwościowego bezstykowego detektora przewodności, który został stworzony na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Karola i był chroniony kilkoma czechosłowackimi patentami. Jest to unikatowe urządzenie, które jest w stanie bez styku galwanicznego mierzyć przewodnictwo elektrolitów wewnątrz cienkich kapilar. W urządzeniu IONOSEP jest używane jako detektor przewodności. Metoda izotachoforezy kapilarnej, którą IONOSEP najczęściej wykorzystuje, stawia duże wymagania dot. przestrzennej czułości detektorów, innymi słowy, wymaga bardzo małej objętości detekcyjnej  celi pomiarowej.  Detektor wykorzystuje unikatowej konstrukcji czteroelektrodową przewodzącą celę, a jej objętość detekcyjna wynosi zaledwie 0,04 nl. Mimo to w tak małej objętości mierzy przewodnictwo bez kontaktu z roztworem, czego zasadniczą zaletą jest to, że nie dochodzi do żadnych zjawisk elektrodowych – elektrolizy, polaryzacji elektrod, ich zanieczyszczenia itp. Ponadto detektor wykorzystuje wewnętrzną pętlę autokalibracyjną, gdzie dzięki zaawansowanej elektronice osiąga się to, że sygnał detektora jest niezależny od ewentualnej zmiany parametrów. Dzięki wyposażeniu analizatora w tego typu urządzenia wyraźnie wzrosła efektywność przeprowadzanych analiz oraz uległa poprawie, i tak już bardzo dobra, ekonomika eksploatacji urządzenia. Na podstawie badań rynku większość użytkowników jest zainteresowana takim automatycznym analizatorem.  W 2001 r. zostały zakończone prace rozwojowe przy tworzeniu w pełni zautomatyzowanego, dwukapilarowego, analizatora elektroforetycznego z podajnikiem próbek, oznaczonego IONOSEP 2002, a na początku roku 2002 rozpoczęto jego produkcję seryjną. Cały projekt nowej serii analizatorów IONOSEP 2001 i 2002 był wspierany i śledzony przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu Republiki Czeskiej w ramach programu TECHNOS. Obecnie produkowany jest kolejny model jednokapilarowego analizatora izotachoforetycznego pod nazwą IONOSEP 2003, który ma nowy system dawkowania z bardzo dobrą powtarzalnością analiz i dwukapilarowy analizator CZE INOSEP 2004 z płynnie zmienianą długością kapilary i możliwością zastosowania kilku detektorów na jednej kapilarze. Produkowany jest również dwukapilarowy analizator ITP/CZE IONOSEP 2005, który ma takie samo zastosowanie, jak analizator CZE IONOSEP 2002, z tą różnicą, że jego system separacyjny jest w wersji pionowej. Zaletą tej konstrukcji jest lepsze odprowadzanie pęcherzyków powietrza powstałych przy napełnianiu systemu, co daje lepszą powtarzalność analiz. Jedyną wadą tej konstrukcji jest niemożliwość analizowania próbek o większej gęstości, np. gęstych syropów, kiedy po podaniu próbki „przelatuje” ona przez system separacyjny na „dno”, podobnie jak po nalaniu syropu do szklanki z wodą.